(Story) MINSAN LANG KITA IIBIGIN
By Jacques Cole
(cock_a_dud@yahoo.com)

Chapter 1

“Mahal, pangako sa iyo, hindi magbabago,
Ikaw lang ang iibigin ko.
Kahit ikaw ay lumayo at masaktan ako
Asahang di maglalaho..
Ang pag-ibig ko’y alay sa’yo lamang
Kung kaya giliw dapat mong malaman..
Minsan lang kitang iibigin
Minsan lang kitang mamahalin
Ang pagmamahal sa 'yo’y walang hangganan
Dahil ang minsan ay magpakailanman..”

Sa simula pa lang ng kanta, masigabong palakpakan na ang sumalubong kay Rein. Katulad ng dati, isa na naman ito sa segment niya sa kanilang palabas. Isang sing-along master si Rein sa Joke Box King, isang sing-along bar sa may West Avenue. Sa labas pa lang ng bar, makikita na ang pangalan niya sa trampoline, kasama ang iba pang performers ng bar katulad nina Kinky Doo, Medusa, Bomb Shell, Kyuti, Tweetums at iba pa. Mas kilala siya rito bilang Reinbow. Dito siya madalas lumalabas lalo na pag weekdays. Kapag Fridays at weekends kasi, yung mga sikat na sing-along masters ang nagpe-perform dito. Minsan, lumilipat siya ng iba pang sing-along bar para mag-perform kasama ang ilan pang mga sing-along masters na katulad niya. Tutal naman, sila-sila rin ang nagpapalitan. Hindi sila kasing-sikat ng ibang mga estabilisadong sing-along masters kung kaya’t nakasanayan na nila ang paglalagare. Pero sa Joke Box King, isa na siya sa mga inaabangang mag-perform.

“Minsan lamang sa buhay ko ang isang katulad mo
Ako rin ba'y iniibig mo?
Dinggin puso'y sumasamo sinusumpa sa 'yo
Ikaw ang tanging dalangin ko
Ang pag-ibig ko’y alay sa’yo lamang
Kung kaya giliw dapat mong malaman..
Minsan lang kitang iibigin, minsan lang kita mamahalin,
Ang pagmamahal sa’yo’y walang hangganan
Dahil ang minsan ay magpakailanman..”

Lalong pumalakpak ang mga manunuod. Ito naman talaga ang linya ni Rein e. Sa performance niya, kadalasan niyang kinakanta ang mga awit ng kanyang paboritong singer - si Regine Velasquez. Birit kung birit ang kanyang performance. Kayang-kaya niya ang matataas na nota sa mga kanta ng kanyang idolo kung kaya’t tuwang-tuwa ang audience pag mataas na ang timbre ng kanyang boses. Bagay na bagay ang kanyang falsetto na boses sa mga kanta ni Regine. Kaya nga nung nag-iisip siya ng pangalan para sa kanya, naisip niyang Reigne ang gamitin. Tutal naman e Regino ang tunay niyang pangalan, idol niya si Regine Velasquez at me album ito na ang titulo ay Reigne. Kaso, di raw ito nakakatawa. Baka di mag-klik. Meron na rin kasing sing-along master na nakatatak na sa publiko bilang impersonator ni Regine – si Anton Diva. Kaya dapat maiba siya. Mas kakaibang pangalan, mas nakakatawa. Kaya naisip ng mga kasamahan niyang gawin itong “Reinbow” – para may pagdidiskitahan ang mga ito sa kanilang mga banatan at tirahan sa stage. Kalalabas lang ng bagong album ni Regine at ang pinaka-recent na nailabas na kanta sa album ay ang “Minsan Lang Kita Iibigin”. Kung kaya’t madalas, kasama ang kantang ito sa kanyang repertoire.

“Minsan lang kitang iibigin, minsan lang kita mamahalin,
Ang pagmamahal sa’yo’y walang hangganan dahil ang minsan ay magpakailanman..
Dahil ang minsan ay magpakailanman..”

Tuwang-tuwa ang mga manunuod. May iba pa nga na tumayo para pumalakpak. Nasa gitna ng entablado si Rein. Nakasuot ng maroon na long-sleeves at may feather boa. May suot pa siyang pakpak ng butterfly. Tinagalan niya talaga ang pag-sustain ng boses sa huling nota ng kanta habang pumapalakpak ang mga manunuod. Maya-maya, napaluhod na siya, tuloy-tuloy pa rin ang pag-sustain ng boses.

“Magpakailanmaaaaaaaan……….”

Nung naubusan na siya ng hininga, pa-kenkoy siyang humiga sa stage at nagkunwaring hinimatay. Nagtawanan ang mga manunuod.

“Ay! Ang putah, naubusan ng hininga!” sambit ni Kinky Doo, habang papasok ng stage. Isa si Kinky Doo sa mga kasamang mag-show ni Rein nung gabing iyon. Maliit at mataba si Kinky Doo. Ang buhok nito ay talaga namang kulot na kulot, makapal at mataas. Naka-spaghetti strap ito na kulay matingkad na red ang suot at pumuputok ang katawan nito sa damit. Naka-leather pants naman ito na kulay electric blue at me mga nagkalat na sequins. “Teka? Nararamdaman mo ba? Parang may kaluluwang ligaw dito sa paligid ng stage.. nagpaparamdam ang kaluluwa ng haliparot..” natatawang banat ni Medusa, isa ring bading na kasama rin nila sa show. Kalbo ito, nakabandana ng gold at sa paligid ng bandana ay may mga gomang ahas-ahas na lumalabas sa ulo.
“E ayan o, me butterfly. Di ba pag me butterfly daw, me espiritung gustong magparamdam..” si Kinky, umaarte na animo’y me nakikitang paro-paro sa stage.
Tawanan.
“Alam ko na! Tadyakan mo kaya para malaman mo kung buhay pa nga o patay na..” suhestiyon ni Medusa.
Lumapit si Kinky sa nakahigang si Rein at akmang tatadyakan ito ng biglang magsalita ang huli.
“Tangina mo bakla. Ituloy mo yan at paplantsahin ko ang buhok mo – sa taas at sa baba. Tingnan natin kung me pagkakakitaan ka pa...” sabi ni Rein sabay tayo.
Tawanan.
“E akala ko, patay ka na bakla..” si Kinky.
“Gaga. Aalugin mo yung katawan, hindi tadyakan.. boba!” si Rein.
“E eto nagsabi nun e..” si Kinky sabay turo kay Medusa.
“Natuloy ba? Tsk. Sayang. Nakaganti na sana ako..” sagot ni Medusa, sabay irap.
“A ganun? Punyeta. Bumalik ka sa lipi ni Zuma at Galema!” sigaw naman ni Rein, sabay akmang papaluin si Medusa ng mikropono sa ulo.
“Tama na! Lagi na lang kayong nag-aaway. Para kayong aso’t pusa!” balik na sigaw ni Kinky.
Biglang umarteng aso at pusa sina Rein at Medusa.
“Nyiyaw..”
“Aw! Aw! Aw!”
Muli, nagtawanan ang mga manunuod.
“Teka. Palakpakan naman natin si Reinbow. Di ba, ang galing-galing niya..” sabi ni Medusa sa audience. Muling pumalakpak ang mga manunuod.
Nag-bow naman si Rein.
“Ang di ko lang maintindihan, bakit ganyang ang spelling ng pangalan mo..?” singit naman ni Kinky.
“E tanga ka e. Di ka pumasa ng spelling e..” banat ni Medusa kay Kinky. Tawanan muli ang audience. Bigla, “E bakit nga ba..?” sambit nito kay Rein, sabay kamot ng ulo.
Binatukan ni Kinky si Medusa. “E mas tanga ka pala e!”.
“Kasi, mga bakla, fan ako ni Regine. Kaya Rein.. para kyut..” pagsisimulang paliwanang ni Rein.
“Parang yung ulan..” si Medusa.
“Slight..” pakyut n sagot ni Rein.
Sumimangot si Medusa. “E bakit Reinbow na ‘ein’? Ang hirap ispelengin..” si Medusa.
“Kasi, makulay.. katulad ng pakpak ko..” sagot ni Rein, sabay talikod para ipakita ang kanyang pakpak.
“Suplada! Ang arte! Reinbow kasi fan siya ng Rainbow Brite!!!” singit ni Kinky.
“Mare, tumigil ka na. Napaghahalata ang edad mo. Antagal na cartoons nun ha..” natatawang banat ni Rein.
“Gaga! E di alam mo rin yun. Matanda ka na rin..” balik ni Kinky.
“Puwede ba? Mas gusto ko ang Care bears..” sagot sabay irap ni Rein.
“Baka naman Candy Candy ang gusto mo, ayaw mo pa umamin..” singit ni Medusa, sabay kanta “She’s a girl, pretty girl.. with ribbons on her hair..”
Tumingin kay Medusa ang dalawa.
“Bakla.. nakakatakot…” banat ni Rein.
“Candy Candy ka dyan! E Shaider ang pinapanuod mo nun..” si Kinky.
“Tangina niyo! Ang tatanda na natin!” sagot ni Medusa.
Tawanan.
“Bata pa ako noh! I was born in the year of our Lord..” si Kinky, sabay irap sa dalawa.
“Before Christ?” si Medusa.
Tawanan.
“Hoy! Huwag kayong ganyan. Bawal yan noh! Dapat nirerespeto niyo ang name ni Lord. Yan ang turo sa amin ng mga madre..” si Rein.
“Talaga? Wow! Private school ang putah!” si Medusa.
“Aba, oo. I’m an alumni of Our Lady of Consolacion High School..” si Rein, nakangiti, nagmamalaki, at nag-bow pa sa audience.
“Alumna, boba! Singular kasi isa ka lang!” banat ni Kinky.
“Wow!!! Scholar?!” singit naman ni Medusa, sabay palakpak.
Pakyut na ngumiti si Kinky. “Medyo po..”.
“Ang yabang!!! Scholar? Saan? Sa Mababang Paaralan ng Babuyan Islands..?” si Medusa.
“Ina mo! Mas baboy ka sakin, panget!!!” sagot ni Kinky.
“Teka! Pinag-uusapan natin yun school ko!” tili ni Rein.
“Ay! Oo nga pala. Nawawala ako sa skit..” si Medusa, pailing-iling. “Eto kasing pukelya na ito e.. isko-iskolar kunwari.. Squatter naman talaga!”. Dahil sa komentong ito, nagtawanan ang mga nanunuod. “Wow! All-girls?!” si Medusa, pa-tweetums na nagsalita.
“Kaya pala lumaki kang lesbiyana! Syet! Ang panget! Bakla na, lesbiyana pa! Nakakasuka! ” si Kinky.
Tawanan.
“Hindi siya all-girls noh? May mga boys din..” pakyut na sagot ni Rein.
“Uy. Me boys..” si Kinky, pakurap-kurap pa ang mata.
“Boys..” nakangiting sagot ni Medusa, na animo’y nangangarap. Pinunasan pa nito ang gilid ng bibig na kunwari ay naglalaway.
“Ambabastos niyo!” sagot ni Rein, sabay palo sa mga kasama.
“Ang arte. Virgin Mary ba?! Parang wala kang kinangkang sa mga boylets dun..” si Kinky.
“Matino ako nung high school noh!” si Rein.
“Ngayon hindi na,” si Kinky.
“Honor ako nung high school noh!” si Rein, naka-irap.
“Talaga? Bongga! Ano naman ang pinaggagawa mo para maging honor ka..?” tanong naman ni Medusa.
“Kinailangan ko lang naman ipag-igib ng tubig ang mga titser ko. Magbunot. Maglaba. Magplantsa.. ayun honor na ako..” sagot ni Rein.
“Ay ang putah! Domestic helper!”, si Medusa.
“Kulang pa yun noh! Nagpapakain pa ako ng mga alaga nilang baboy, nag-gagatas ng kalabaw, nagsasabog ng binhi..” si Rein.
“Wow! Ang ganda! Parang si Ate Guy sa Bilangin ang Bituin sa Langit..” si Medusa.
“Ano ba yan? Di lang domestic helper! Magsasaka pa! Baklang magsasaka! Kaya pala ang kapal ng kamay mo bakla!” si Kinky.
Tawanan.
“Ano? Dun mo nalamang bakla ka, bakla?” si Kinky.
“Slight..” sagot ni Rein.
“Ay pakyut! Dinaig pa si Jolina! Nakakasuka talaga!” banat ni Medusa, umaktong magwo-walk-out na sa stage.
“Teka?! Bakit ba ako pinag-iinitan niyo, mga pangit kayo!” sigaw ni Rein. “Ikaw? Saan ka ba graduate?” tanong ni Rein kay Medusa.
Tumigil ang huli. Umarteng nag-iisip. Maya-maya, “Ay! Di ko maalala e..”
“Ano? Di mo maalala kung saan ka grumadweyt? Ganun na ba katagal yun bakla?” si Kinky.
“Tanga! E ni hindi ko nga maalala kung lalaki ba o babae ang tinira ko kagabi, yun pa kayang kung saan ako grumadweyt!” sagot nito.
Tawanan.
“Puta ka! Nakakasuka talaga! Bakla, aswang ka yata e..” si Kinky, sabay sampal sa mukha ni Medusa.
“E ikaw? Saan ka ba grumadweyt?” tanong ni Rein kay Kinky.
Pa-kyut na sumagot si Kinky. “Sa AMA..”
“AMA Computer College..?” si Medusa.
“Hindi. A-MAlalaking titi para sa A-MAlalawak na butas ng pekpek. Ang sarap!!!” sagot ni Kinky, sabay kilig ng buong katawan.
“Patingin nga..” si Medusa sabay yuko para tingnan ang likuran ni Kinky.
“Tangina mo! Pati ako, pinagnanasaan mo..!” tili ni Kinky.
Tawanan.
“Letse, kumanta ka na nga ng maka-ihi naman ako. Ladies and gentlemen, ang pambansang bulbol – Kinky Doo!” pagpapakilala ni Rein, sabay baba ng stage.
Nagsimula ng kumanta si Kinky. Mga Frank Sinatra ang linya nitong kanta. Bumaba sa stage sina Rein at Medusa. Dumiretso si Rein sa toilet na malapit lamang sa stage. Pagkatapos, tumuloy siya sa mesang nakatoka sa kanila na mga performers na nasa tabi lang ng stage at dun naupo. Naninigarilyo si Medusa kasama ang dalawang lalaki na, pakilala sa kanya e mga boyfriends nito. Kinuha ni Rein ang kanyang mango juice at uminom. Maya-maya, may lumapit sa kanyang waiter, sabay abot ng isa na namang baso ng mango juice.
“Di ako um-order..” sagot ni Rein sa waiter.
“Me nagpapabigay po..” sagot naman nito sa kanya.
“Sino?” tanong ni Rein.
“Ayun po..” sabay nguso sa lalaking nakaupo sa mesa sa second floor ng bar. Meron kasing second floor ang bar na overlooking sa stage. Dun nakaupong mag-isa ang isang lalaki. Mestiso. Maganda ang katawan at nakatanghod sa kinauupuan nina Rein. Si Paul.
Tiningnan ni Rein ang lalaki. Maya-maya, umalis siya ng mesa, hawak ang bagong baso ng mango juice at umakyat sa ikalawang palapag. Medyo marami na ring tao sa loob ng bar kung kaya’t nakisiksik siya sa mga tao sa paligid. Yung iba ngang mga tao, kinakamayan pa siya o di kaya e tinatapik siya sa balikat. Ngiti lang ang sagot ng bakla sa mga tao. Paglapit sa mesa ng binata, umupo siya sa bakanteng upuan sa tabi nito sabay lapag ng juice sa mesa.
“Ikaw na naman..” sabi niya sabay upo.
Ngumiti ang lalaki. “Sabi ko sa’yo, fan mo ako e..” sagot nito sa kanya.
“Mag-isa ka pa rin..” muling tanong ni Rein.
“So? Walang masama dun..” tugon nito sa kausap.
“Heto ang juice mo” sabi ni Rein, sabay lapit ng baso ng juice sa kaharap.
“Iyo yan. Cheers”, sabi ni Paul, sabay angat ng bote ng San Mig light at idinikit sa baso ni Rein. Maya-maya, nagsindi pa ito ng sigarilyo. “Gusto mo?” tanong nito kay Rein.
Kumuha ng isang stick si Rein at nagsindi. “Hanggang anong oras ka ngayon..?” tanong ni Paul kay Rein.
Tumingin si Rein sa kausap. “Siguro, hanggang alas-dos pa. Depende. Kung maraming tao pa hanggang mamaya..” sagot ni Rein.
“Hintayin na kita..” sagot naman ni Paul.
“Huwag na. Umuwi ka na. Lasing ka na e..” si Rein.
“Hindi ako lasing. Basta, sabay tayong uuwi mamaya. Ihahatid kita”, sabat ni Paul. Di mapigilan ni Rein tingnan ang lalaki. Mga tatlong buwan na rin itong madalas pumunta-punta sa bars na pinag-tatanghalan niya. Madalas, dito sa Joke Box King ito nagpupunta. Tutal e dito siya madalas lumalabas. Sa tatlong buwan nilang pagkakakilala, nagbago ang pakikitungo ng binata sa kanya. Sa maniwala kayo o hindi, nagsimula na itong manuyo sa kanya. Maangas man itong kausap, nagugulat si Rein sa mga pinagagagawa nito. Minsan, nagpabigay ito ng bulaklak habang siya ay nasa stage. Madalas, pinadadalhan siya nito ng juice, beer o kahit anong inumin kapag tapos na ang kanyang performance o di kaya ay break niya. Nung una, todo tukso ang ginagawa ng mga kasamahan niya tungkol sa ginagawang ito ni Paul. Ngiti lang ang sagot ni Rein sa mga pang-aasar at panunuksong iyon. Di siya tanga para maniwala sa pantasyang maraming katulad niya ang nangangarap. Ayaw niyang isipin na siya ay isang dalaga na sinusuyo ng isang guwapong-guwapong lalaking tulad ni Paul. Wala lang magawa siguro ang isang to, bulong niya sa sarili. O di kaya ay isa lamang itong bet, at siya ang pain. O marahil, naaawa lang ito sa kanya. Hindi. Kabobohan kung maniniwala siya na ito ay pag-ibig. Hindi para sa isang katulad niya ang pag-ibig.

-----oOo-----

Di siya kapangitan pero di naman kagandahan. Karaniwan. At sa edad niyang 31, pinangako na ni Rein sa sarili na di siya malilinlang ng sinumang lalaki na maaaring kumuha ng kanyang loob. ‘Tangina nila! Mag-iipon na lang ako kesa lustayin ko sa kanila ang pera ko’. Yun ang prinsipyo niya. Kaya kahit may mga lalaking nagpapahaging sa kanya: mga waiter, mga customer o kung sino man, dinededma na lang niya. Wala siyang panahon sa pag-ibig, bulong ni Rein sa sarili. “Sino ba naman ang magkakagusto sa isang katulad ko?”, lagi niyang sinasabi sa sarili. Tsaka ano naman kaya ang kapalit na hihingin ng mga ito? Pag-ibig? Kabobohan kung paniniwalaan niya ito. Pera. Yun lang naman ang gusto ng mga ito sa mga katulad niya e. Pera at wala ng iba.
“Ang tanga mo talaga?! Sila na nga ang lumalapit sayo, ayaw mo pa?!” sita sa kanya ni Kinky. Si Kinky ang isa sa matalik na kaibigan ni Rein sa mga kasama niya sa trabaho.
“Puwede ba?! Tama na yung minsan akong naging tanga sa pag-ibig..” depensa ni Rein.
“Bakla, tama ba yan? Hindi. Minsan, kailangan mong kumerengkeng para naman magkaroon ng kulay ang buhay mo” si Kinky.
Tiningnan ni Rein si Kinky. “Bakla, kung ikaw masaya sa ganyang palipat-lipat ng lalaki at sari-saring titi ang hinahada mo araw-araw, ako, ayoko na. Pagod na ako..” sagot ni Rein.
“Putanginang ‘to! Nagmalinis pa! Kaya nasusupladahan sayo sila Bong e, pati na yung ibang waiters dito sa bar. Suplada ka kasi sa personal!”.
“Di ko kasalanan kung masupladahan sila sa akin. Mas maganda na rin yun ng di na sila maglalapit..”.
“Bakla, kailangan natin ng lalaki sa buhay..” sagot naman ni Kinky.
“Ikaw siguro. Ako, hindi. Iipunin ko na lang ang pera ko ng makapagpadala ako sa mga nanay. Alam naman natin na pera lang ang madalas na habol ng mga mokong na yan..”,muling depensa ni Rein.
“Hindi ako pinaperahan ni Tolits noh!” sagot muli ni Kinky. Si Tolits ay ang lalaking karelasyon ni Kinky na isang macho dancer sa isang gaybar.
“Talaga lang ha..”
“Punyeta! Hindi si Tolits ang pinag-uusapan natin noh?! Ikaw! Maglandi ka naman ng hindi manuyo ang matres mo!” muling banat ni Kinky.
Umirap si Rein. Alam niyang na-offend niya si Kinky. Lumapit siya sa kaibigan at niyakap ito mula sa likuran. “Mahal ka ni Tolits. Kita naman natin yun e. Pero wala pang Tolits na dumarating sa buhay ko. Kung walang darating, okey lang..” malumanay niyang paliwanang kay Kinky, sabay kiss sa pisngi nito.
“Pasalamat ka bestfriend kita..” pakyut na sagot ni Kinky.
“Okey ka na? Teka, pupunasan ko lang ang labi ko, at ang gaspang ng pisngi mo bakla!” tudyo ni Rein, sabay pahid ng labi. Dahil dito, biglang dinaklot ni Kinky ang buhok ni Rein sabay sabunot.
“Aray!” sigaw ni Rein.
“Maldita ka kasi e” sagot naman ni Kinky, di pa rin inaalis ang pagkakasabunot sa buhok ni Rein.

Ang totoo niyan, nagkaroon na si Rein ng isang pag-ibig. Nung panahong nagsisimula siya sa mga sing-along bars. Nakilala niya si Aldo, isang waiter sa isang sing-along bar na kanyang pinaglalabasan. Sa pamimilit ng mga kaibigan, naglakas loob siyang ligawan ito. Hanggang sa naging sila. Guwapo ang lalaki. At laking gulat niya ng pumayag itong maging sila. Alam naman niya kasing wala siyang panlaban lalo pa’t ganda ang pag-uusapan. Pero naging sila. Maligaya ang mga nagdaang araw. Subalit katulad ng maraming pagkakataon, di ito nagtagal. Isang buwan ang lumipas ng biglang di na ito nagpakita. Kahit sa trabaho, di na ito pumapasok. Halos mabaliw si Rein sa pag-alam kung ano ang nangyari kay Aldo. Yun pala, sumama ito sa isang bading na customer nito sa bar. Ibinahay na pala nito si Aldo. Itinago iyon ng mga kasamahan ni Aldo sa kanya. Si Kinky ang nagsabi sa kanya ng kuwento. Di akalain ni Rein na magagawa iyon ni Aldo. Marami na silang plano. Akala niya, pangmatagalan na sila ni Aldo. Tangina!

Chapter 2

Sa kauna-unahang pagkakataon, sumama si Rein sa paanyaya ni Paul na sa bahay nito siya tumuloy pagkatapos ng show. Sa mga pagkakataong pinupuntahan siya nito sa bar, lagi na itong nagloloko at inaaya siyang sumama sa bahay nito. Pero di ito kinakagat ni Rein. Subalit pagkatapos ng dalawang linggong pamimilit, pumayag na rin si Rein. Sige, para matapos na, bulong niya sa sarili. Ano naman ba kasi ang inaasahan niya? Makipagtalik ito sa kanya? Kalokohan. Mag-propose ito sa kanya? Kabalbalan. Siguro, kailangan lang nito ng kausap, paniniguro ni Rein. Natawa siya sa puntong iyon. Para siyang isang hostess sa ganung ideya. Isang hostess na di kagandahan kaya pakikipagkuwentuhan lang ang pakay ng mga customer. Labasan ng sama ng loob. Nailing na lang siya sa ideya.

Alas-kuwatro na iyon ng madaling-araw. Kahit madilim pa, naloka si Rein sa nakitang kapaligiran. Isang village sa San Juan ang kanilang pinuntahan. Maganda ang mga bahay sa paligid, isang pagtitiyak na may sinasabi sa buhay si Paul. At lalong napalunok si Rein ng huminto ang sasakyan ni Paul sa isang bahay na magarbo. Di kalakihan ang bahay pero alam mong may sinabi ito. Sa labas pa lang kasi ng bahay, maloloka ka na sa malaking glass panel na nagsisilbing dingding at mula sa labas ay makikita mo na ang hagdanan paakyat sa ikalawang palapag ng bahay.

“Bahay mo…?” nagtatanong ang mga mata ni Rein.
“Yup..” payak na sagot in Paul, sabay labas ng kotse at binuksan ang gate ng bahay. Pagpasok nila sa loob, di na nagawang magsalita ni Rein. May kaya talaga sa buhay si Paul bulong niya sa sarili.
“Upo ka muna. Kuha lang ako ng drinks..” sabi nito sabay tungo sa kusina.
Dahan-dahang umupo si Rein sa sofa. Tangina! Ano ba ito?! bulong niya sa sarili. Manghang-mangha si Rein sa bahay. American style ang interior ng bahay. Natatawa niyang inisip ang kanyang apartment na tinutuluyan. Parang kalahati lang iyon ng sala ng bahay na ito. Sa aprtment na kanyang inuupahan, isang eskenita ng mga kabahayang gawa sa plywood, yero at tapi-taping kahon ang sasalubong sayo. Sa probinsya, maliit na bungalow lamang ang bahay nilang mag-anak na nasa gitna ng bukid. Ibang-iba sa nakikita niya ngayon. Sinikap ni Rein na mag-relax. Ayaw niyang magmukhang inosente kay Paul. Sa angas ng huli, makikita agad nito kung siya ay nao-overwhelm sa itsura ng bahay. Katulad ng dati, lagi siyang nagtatanong kung ano ang intensiyon nito at di siya malulunod sa gandang lalaki nito, pati na rin sa bahay at kotse ng lalaki. ‘Ano ako? Kagandahan?!’, sumbat niya sa sarili. Natuto na siya at di na siya kailanman magpapakatanga ng dahil sa kanyang pangarap.

“Here..” sabi ni Paul ng bumalik siya sa sala. Isang baso ng juice ang dala nito para sa kanya samantalang bote naman ng beer ang para rito. Ibinaba nito sa mesa ang mga dala. Agad na kinuha ni Rein ang baso at nagsimulang uminom. “Pasensya ka na.. my household help is not stay-in e. Ayoko ng stay-in. Mas prone sa gossip sa mga kapitbahay..” paliwanang nito.
Tumango lang si Rein.
“Beer na naman? Di ka pa ba lasing..?” tanong ni Rein.
“I know how to drink. Unlike other people, I know my limitations. I still can handle a few bottles. Huwag mo akong alalahanin. Di ako pasyente..” sagot nito, maangas.
Ayaw magpaapekto ni Rein. Iniba na lang niya ang usapan. “Ikaw lang dito mag-isa..?”
“Yup. My parents as well as my two sisters have migrated in the US..”
“E bakit ikaw..?”
Tumingin muna si Paul kay Rein bago nagsalita. “I enjoy the independence. Most of my relatives are in the US na rin. So, walang makikialam sakin dito.. I can do whatever I want..”
Tumango lang si Rein. Maya-maya, tumayo si Paul at tinungo ang malaking TV sa gitna ng living room.
“What do you want to watch..?” si Paul.
“Ummm.. alas-kuwatro na ng umaga.. wala ng palabas..”
Natawa si Paul. “I have cable. So, I don’t have any problems with that. Don’t tell me you don’t?”
“Wala e. Aanuhin ko naman nag cable e lagi ako sa trabaho?” depensa ni Rein.
“I see. So, what do you want to watch?”
“Kahit ano..” sagot ni Rein.
Binuksan ni Paul ang TV at inilagay ito sa isang channel na ang palabas ay isang pelikula. Nagulat pa si Rein ng biglang naghubad ang mga bidang babae at lalaki at nagsimulang magtalik.
“Is that okey..?” tanong ni Paul, nakangisi. Di umimik si Rein. Nagulat siya sa palabas. “Don’t tell me di ka pa nakakapanuod ng ganyan? I would assume you’ve seen those.. I mean, yung live..?”
Tumingin si Rein sa kaharap. “Nakakita na ako. Sa edad kong ito, di na yan bago sakin. Ang tanong e bakit yan ang palabas na pinili mo..?”
“Bakit? Ayaw mo ba..?” nakangising tugon ni Paul.
“Ayoko”.
Biglang pinatay ni Paul ang TV. Muli itong bumalik sa upuan katabi ni Rein. Muling tinagay ang bote ng beer.
“Siguro, makakabuti na umuwi na ako..”
“Why? Stay ka na lang dito. It’s too late for you to leave..”
Tumingin si Rein sa kausap. “Aalis na lang ako..”
Lumagok muna ng beer si Paul bago sumagot. “Stay.. Kuwentuhan tayo..”.
“Ano naman pag-uusapan natin..?”
“Ikaw? Bahala ka. Basta usap tayo..”.
“Me trabaho pa ako bukas..?”
“Gabi pa naman ang work mo e..”
“Me trabaho rin ako sa araw. Nagbabantay ako ng tindahan..”
“Hindi ka na ba natutulog…?”
“Sa hirap ng buhay ngayon, di yun puwede..”
“E di um-absent ka na lang..”
“Ano?! Di puwede. Sayang yung suweldo..”
“Magkano ba? I’ll pay you for your day’s salary. Just stay..”
Tumingin na lang si Rein sa kaharap. Mukhang di talaga siya nito pauuwiin. “Ano pag-uusapan natin..?”
“Ikaw? Bahala ka..” sagot ni Paul. Nag-unat ito at sumandal sa sofa. Naka-slouch na ito sa sofa.
“Umm.. bakit ka madalas sa club? Tsaka parati, mag-isa ka lang pumunta roon..? Bakit?”.
“Why na – bakit ako mag-isa? Na wala ba akong kaibigan..?”
Tumango si Rein.
“Friends are just a waste of time.. di ba, sabi nga, wala naman talagang kaibi-kaibigan. Lahat tayo, naggagamitan lang..”.
“Minsan, may mga kaibigang totoo..” singit ni Rein.
“That depends. I’ve seen friends come and go. Andyan sila kapag me mahihita sayo. Kapag wala na, isa-isa silang mawawala”.
“Siguro, hindi mga kaibigan ang mga nakikita mo.. huwag kang masyadong negatibo..” tugon ni Rein.
“Maybe. I’ve been with people. Sexmates. Fuck buddies. Orgy mates.. then, some friends.. friendship is commitment. And most people are not that committed..”.
“Pinabibigat mo naman ang expectation mo sa mga kaibigan.. Hindi ba puwede yung mga kasama mo lang para di ka mag-isa…?”
“So, naggagamitan lang kayo..?”
“Hindi sa ganun.. Bakit ba laging bumabalik sa paggagamitan ang pinag-uusapan natin..?”
“Because I don’t believe that people stay with you simply because they want to.. they stay because you still have something to offer.. kaya nga give and take e.. but sometimes, people tend to be leeches.. they suck even the last blood you have left..”
“Paul.. hindi ganun.. masarap ang may kabigan..”
Tumingin sa kanya si Paul. Mapaklang nakangiti. “You’re a fucking optimist Rein. And sometimes, that will lead to your own destruction..”.
Umiling na lang si Rein. “E masarap ba namang mag-isa…?”
Tumingin si Paul kay Rein bago nagsalita. “Yup. It gets lonely at times. But I manage..”.
“E di mag-asawa ka na lang?”.
Isang mapaklang tawa ang sinagot in Paul. Maya-maya, nagsalita. “I used to dream of starting a family. Have a wife who will stay home and take care of the kids.. the house.. Until I discovered I prefer men. I enjoyed fucking men. I can still marry a fucking girl but that would be commitment.. ayoko ng masyadong drama.. so, why waste my time..”.
Tumango-tango lang si Rein sa narinig. “Pero.. mas maganda sana kung meron kang kasama..”.
“Kung kasama lang ang gusto ko, kukuha na lang ako ng asong aalagaan. Atleast, yun, madaling idispatsa kung ayaw ko na..”.
“Masyado kang galit sa mundo Paul..”
“I am..”
“Bakit? Ano bang ginawa sa’yo ng mundo para maging galit ka ng ganyan..?”
Muli, tumawa ng mapakla si Paul. “I’m HIV positive Rein. And that makes me angry..”
Di na nakapagsalita si Rein. Wala sa itsura ni Paul na meron itong sakit. HIV positive…?

Chapter 3

Biglaan ng malaman ni Paul na siya ay HIV positive. Isa lamang sana itong routine check-up sa kumpanyang kanyang pinapasukan sa Amerika. At dun nga – muli siyang ipinatawag ng ospital upang muli siyang i-test. Ang paliwanang sa kanya, kailangang i-recheck ang resulta ng unang exam. Sa ikalawang pagkakataon, dun na sinabi kay Paul ang totoo: HIV positive siya. Natigalgal si Paul ng malaman ang balita. Three months ago pa lang ng maghiwalay sila ni Reuben, isang Amerikanong kanyang kinasama sa loob ng pitong buwan. Langhiya! Ito kaya ang nanghawa sa kanya?! Pero kahit naman kasi may relasyon sila in Reuben, di naman maikakaila na may mga pagkakataong gumagawa siya ng milagro. Mga pagkakataong wala si Reuben dala ng trabaho nito at kinakailangan nitong mag-travel. Sa mga pagkakataong ito, hindi maikakaila ni Paul na nagkakaroon siya ng mga flings. Normal naman ito sa set-up nilang dalawa ni Reuben. Open sila na makipag-sex sa iba lalupa’t sila’y magkahiwalay. As long as walang emotional attachment sa ka-sex. Madalas, safe parati ang kanyang pakikipagtalik. Pero di maiiwasan ang mga pagkakataong minsan, di siya nakakagamit ng proteksyon. Iilan lang iyon, depensa ni Paul sa sarili. Hindi. Hindi puwedeng ganun. Teka.. needles. Bumalik sa alaala ni Paul ang mga pagkakataong gumagamit din siya ng droga. Mga session kung saan hindi niya kilala yung mga kasama niyang gumagamit. Hindi. Wala sa itsura ng mga iyon na mayroon silang sakit. Wala pa siyang nababalitaan tungkol sa mga kasama niya na nagkaroon ng sakit. Pero malay ba niya. Minsanan lang silang magkita. Sa mga pagkikitang iyon, may nawawala, may dumadagdag. Hindi niya kabisado kung sinu-sino ang mga ito. Pero hindi. Hindi naman siguro.

Ni hindi nagawang magsabi ni Paul kahit sa kanyang pamilya ang kanyang kalagayan. Biglaan na lang siyang nag-resign sa trabaho, nag-empake at bumalik ng Pilipinas. Hindi na niya sinabi sa mga ito ang resulta ng exam. Nagulat ang kanyang mga magulang at kapatid sa kanyang ginawa. Humihingi ang mga ito ng paliwanang. Pero di niya sinabi ang totoong dahilan. Ayaw na niya sa Amerika. He’s bored with his work and he needed a new environment. He wants to be alone. Hanggang sa tinigilan na ng mga ito ang kanilang pagtatanong. Mula kasi ng umamin siya sa pamilya na isa siyang homosexual, di na siya inintindi ng mga ito. Pinabayaan na lang sa lifestyle na gusto niya. Kung kaya’t nung nagpasya siyang umuwi ng Pilipinas, di na sila nagulat. Siguro, isa na naman itong kapritso ni Paul na di nila maintindihan.

Sa Pilipinas, nagsimula siya ng mga kung anu-anong business. Mahirap ang magkaroon ng formal employment. Mula sa kanyang ipon, nagsimula siya ng buy and sell ng mga sasakyan. Minsan, okey ang pasok ng pera. Minsan, nagkakaproblema. Kapag naubos na ito, humihingi siya ng tulong sa kanyang mga kapatid sa Amerika. Di naman nagdadamot ang mga ito. Maaayos ang buhay ng kanyang magulang at mga kapatid sa Amerika. Sa dati nilang bahay siya tumira. Mag-isa. Paminsan-minsan, may dumarating na tagapaglinis. Hindi niya kinailangan ng katulong. Madali naman ang magpa-deliver kung sakaling nagugutom siya. Madalas rin naman, nasa labas siya ng bahay at dun na naglalagi hanggang mag-umaga na. Kumbaga, tulugan na lang ang naging silbi ng bahay para sa kanya. Ayaw niyang makulong sa lungkot dala ng kanyang sakit. Hindi siya pagagspo sa pesteng sumpa sa kanya ng pagkakataon. Kailangan niyang mamukadkad. Kailangan niyang maging masaya.

Naging laman ng mga bars sa Malate, Greenbelt, Timog at kung saan-saan pa si Paul. Ayaw niyang manatili sa bahay. Kumbaga, nanlalata siya kapag sa bahay lamang. Pakiramdam niya, isa siyang me ketong kung sakali man at magkukulnog siya sa bahay. Kung kaya’t mas ninais niyang maglamyerda hanggang magdamag. Sa umaga, kung saan-saan siya nakakarating dala ng mga businesses na pinapasukan niya. Kung gabi naman, yun ang oras niya para magsaya, maglasing, magwala. Kahit naman HIV+ si Paul, di naman halata sa kanyang panlabas na anyo ang kanyang sakit. Maputi, makisig, matangkad. Ano pa ba ang hahanapin ng mga bakla, paminta, at silahista na nagkakagusto sa kanya? Hindi nagawang tigilan ni Paul ang pakikipagtalik sa mga nakakaulayaw niya sa labas. Sa gabi. Sa aaraw. Sila naman ang me gusto e. Sila ang lumalapit, e di pagbigyan. At di na niya sinasabi sa mga ito ang kanyang kundisyon. “Magsama-sama tayo sa impiyerno”, nangingiti niyang bulong sa sarili. Pero hindi naman siya ganuon kasama. Ayaw lamang niyang makahon at pandirihan. Iba nga naman ang kultura dito sa Pilipinas kumpara sa Amerika. Sa Amerika, tanggap na ito at tuloy ang normal na pamumuhay ng mga taong may ganitong karamdaman kasama yung mga wala. Pero dito sa Pilipinas, nanduruon pa rin ang takot at pangamba; ang pandidiri sa mga taong HIV+. Kaya’t habang hindi pa kita ang sintomas ng kanyang sakit, gagawin ni Paul ang lahat upang maging normal ang pamumuhay. Gumagamit naman siya ng proteksyon. Hindi para sa kanya kundi para sa mga lalaking nakakaulayaw niya. Kahit galit siya sa mundo, hindi naman siya ganun kasama para manghawa. “Isipin na lang natin na para itong sipon.. kung mahina talaga ang resistensya mo, mahahawa ka. Kung hindi, suwerte mo..” muli niyang bulong sa sarili. At sa isang simpleng ngiti, isang kindat, isang kambyo, mayroong lalapit at lalapit para sa siang sandaling ligaya. Mamili sila: langit o impyerno?

Chapter 4

“Now my nights will end with just one wish that’s you
to hold me in the dark
and help me make it through
Cause the pain that’s insede me
Will simply melt away
If I had you here with me and promise me you’d stay..
But will you say that you love me
And show me that you care
Say when I need you
You will always be there
But if go and leave me
This I swear is true
My love will always be with you....
Hoooohh hooohh..”

Isa na naman ito sa mga kantang binigyan ng sariling rendisyon ni Regine Velasquez sa bago niyang album. At dahil isa rin ito sa kilalang kanta ng idolo, ito naman ang isa pa sa mga madalas inaawit ni Rein sa kaniyang spiels sa entablado. Natutuwa naman ang mga nanunuod kapag ganitong mga awitin ang kanyang binabanatan. Kumbaga, isa na namang awitin na talagang nagpapakita ng kanyang husay sa pagbirit ng mga awiting matataas ang nota. Palibhasa, dito siya kilala. Bukod pa roon, madalas na mas nagagawan niya ng ka-kenkoyan at mapagtatawanan ang pag-awit ng mga ganitong kanta lalo na ng kanyang mga kasamang komedyante. Habang tumutugtog ang parteng instrumental, nag-ballet ballet pa si Rein sa gitna ng entablado. Pakenkoy na tumatalon at nag-i-split sa ere na lalong nagpapatawa sa mga nanunuod.

“But will you..
But will you say that you love me
And show me that you care
Say when I need you
You will always be there
But if go and leave me
This I swear is true
My love will alwaaaaays..
My love will alwaaaaaaaays..
My love will always beeee wiiiiith youuuuuuuuuu…”

Marami na namang tao sa Joke Box King nuong gabing iyon. Mga alas-dose na yun ng madaling araw kaya kasagsagan sa pagdating ng mga tao. Puno ang bar. Si Rein na ang nagpe-perform sa ganung oras. Birit na naman talaga kung birit. Matagal niyang sinustain ang huling parte ng kanta na mataas. Suot pa rin niya ang signature niyang butterfly wings. Matapos i-sustain ang mataas na parte, pa-kenkoy na lumuhod si Rein sa entablado, sabay ang malalalim na paghinga, ang isang kamay ay hawak ang dibdib samantalang ang isa ay nakatukod sa sahig. Maya-maya pa, tinapos niya ang huling parte ng kanta na halos pabulong na niyang kinanta.

“My love will always be with you..” awit niya, sabay lahad ng kamay sa mga taong nasa harap ng stage at animo’y may inaabot.

Palakpakan ang mga nanunuod. Meron pa ngang tumayo at humiyaw sa pagpalakpak para sa ginawang performance ni Rein.
“More! More! More!” hiyaw ng audience.
Maya-maya pa, mula sa likuran ng stage ay lumabas si Kinky Doo at si Tweetums, isa ring sing-along master na babae na nakasuot ng sexy’ng damit at halos lumuwa na ang boobs.
“Grabeh!!! Talagang na-sustain mo yun ate ha!” banat ni Tweetums.
“Hanep!!! Nakakabilib ang lola koh..” pang-aasar ni Kinky.
Mula sa pagkakaluhod, animo’y hirap na hirap na tumayo si Rein. Kinailangan pa niyang humawak sa stand ng mikropono.
“Hoy kuya..” banat naman ni Rein sa mga taong nasa harap. “Anong akala mo sa paglahad ko ng kamay? Magbigay ka! Kinantahan na nga kita, ni hindi ka man lang naawa..” biro nito sa mga lalaking nakaupo sa bandang harap ng stage.
“Ay! Harbatera! Nakakahiya.. kuya, kung magbibigay ka, ako rin ha..” singit ni Tweetums. Natawa naman ang mga lalaking kausap nila.
“Ay! Tumawa lang.. hindi makakabili ng pagkain sa palengke ang tawa mo kuya..” banat ni Rein.
“Kuya, magpa-dentista ka.. nakikita ko pa yung pasta mo sa ngipin sa pagtawa mo e... kulay itim.. dapat yung kakulay ng ngipin..” si Tweetums. Muli, tawanan ang audience.
“Mga walanghiya kayo.. tigilin niyo ang mga customer!!! They are paying customer! Huwag niyo silang bastusin!” banat naman ni Kinky.
“Ay! Ang taray!!!” halos sabay na sagot nina Rein at Tweetums.
May initsang sobreng kulay puti si Kinky sa mga lalaki. “Kuya, mamaya ko na lang kukunin yan.. Dapat tama lang sa tatlo ha..” sabi nito.
“Ay! Abuloy?!” si Tweetums.
“Tangina mo! Para pang-load!” si Kinky.
“Ganun?! At pang-pasa load…” nakangiting sabi ni Tweetums.
Tawanan.
“Aba! Ate?! Hapong-hapo ka sa pagkanta huh?!” si Kinky, sabay lapit kay Rein.
“E mahirap mag-sustain ng ganun katagal ng nota noh…?” si Rein.
“Plastik! E kung titi nga, kaya mong huwag huminga ng isang oras kapag kumokopas ka e, yan pang nota na yan…” banat ni Tweetums.
“Tangina mo! Me art yun noh?! Huminga ka sa ilong…” singhal ni Rein.
“Ganun ba…? E minsan kasi, namumulawan na ako sa tamod sa bibig e. Di ako makahinga..” si Tweetums.
“Kaya nilululon mo na lang? Kaya pala minsan, amoy tamod ang bunganga mo..” sagot naman ni Kinky.
“E nagugulat ako e.. kaya minsan..” umarte si Tweetums na parang may nakabara sa bibig. Pinalobo pa nito ang mga pisngi at umarteng di makahinga. Tapos, biglang parang may nilulon. “Nilululon ko..”
“Hayaan mo na.. at least, me protein..” si Rein.
“Kaya nga ako nagli-Listerine pagkatapos e” pairap na sagot ni Tweetums.
“Ano ba yan..? Amoy Clorox, tapos, Listerine…baka mag-amoy-CR ka na niyan bakla..” si Kinky.
“Hindi. Amoy washing machine..” banat naman ni Rein.
Tawanan.
“Hayup!!! Babae ako noh?!Di ako bakla!” balik ni Tweetums.
“Ganun? Ulol! Huwag mong sabihing porke me suso ka e babae ka na noh?! Alam ko, itinali mo na naman yang lawit mo sa pagitan ng hita mo..” si Rein.
“Tangina niyo! Kepyas yan noh..” si Tweetums.
“Kepyas ka dyan?! Dati yang lawit e. I’m sure, pinataga mo lang yang lawit mo sa palengke at pinalagyan ng hiwa para mukhang kepyas!!” si Kinky.
“Gago! Eto o, ipakikita ko sayo..” tili in Tweetums sabay taas ng hita at akmang ipapakita ang nasa pagitan ng mga hita sa suot niyang tight pants.
“Ay! Kadiri!!! Mga tibo! Mga tibo!!” sigaw ni Rein, sabay takbo sa gilid ng stage.
Yumuko naman si Kinky. “Tangina mo bakla! Amoy bulok na baboy! Sinasabi ko na nga ba e – mumurahin lang yung doktor mo..” singhal ni Kinky.
Mula sa pagkakataas ng hita, iginya ito ni Tweetums para kunwari ay sipain si Kinky.
“Wow!!! The Matrix!” banat ni Rein.
Nang marinig ito, dahan-dahan ang ginawang paggalaw ni Kinky at Tweetums habang umaarte na nagka-karate. Animo’y eksena sa pelikulang The Matrix. Kunwari pa’y bumaril si Tweetums at lumiyad pang patalikod si Kinky. Tawanan ang mga tao.
“Cut!” sigaw ni Rein. “O, sex scene naman..” nangingiti nitong hirit.
Akmang tatanggalin na ni Tweetums ang tirante ng kanyang bra at lalapit na kay Kinky.
“Yuck!!! Ina mo bakla!!! Di ko kaya…” sigaw ni Kinky.
“Babae ako. I need a man. At ikaw lang ang lalaking nandirito…” sagot ni Tweetums, na ang boses ay animo’ng nang-aakit.
“Ay!!! Ang bastos!!! Ayan o, andaming lalaki.. guys help… sino ang gustong yumari ke Tweetums.. libreng-libre po..” sigaw ni Kinky habang kausap ang mga audience. Bumaba pa ito sa entablado para hatakin ang isang matabang lalaki sa harap ng stage. “Eto.. eto ang iyong Adan!!! Siya ang kakain ng mansanas mo..” sigaw ni Kinky.
Mula sa maharot na paggalaw-galaw, inayos ni Tweetums ang damit at tumayo ng maayos. “Tangina naman bakla e.. Ayoko naman sa kamukha ni Bomber Moran!!! Bigyan mo naman ako ng dignidad..” angal ni Tweetums.
Muli, tawanan.
“E ano ba ang gusto mo sa lalaki bakla..?” tanong ni Kinky kay Tweetums ng muli siyang umakyat ng stage.
“Ha?! A e.. maginoo na medyo bastos..” nahihiyan itong tugon.
Lumingon si Rein sa audience. Tiningnan yung lalaki kanina. “E mukha namang maginoo na medyo bastos si manong e..”.
Nagtago sa likod ni Rein si Tweetums. “E huwag yan.. natatakot ako.. parang me lahing tikbalang e..” bulong nito kay Rein.
“Hayup ka! Mukhang galing Saudi si manong.. sige ka.. sayang ang mga Saudi gold niyan..” si Rein.
Mula sa likod, nag-tumbling pa si Tweetums na pumunta sa harap ng stage, pagkatapos ay dumapa sa sahig paharap sa lalaking kanina pa nila binibira.
“Hi manong.. want to have some fun..?” si Tweetums, sabay nilalapit ang mikropono sa mukha, kunwari ay hinahaplos ito sa pisngi..
Mula sa likod, nagmamadaling lumapit si Kinky sa nakadapang si Tweetums at sinabunutan ito.
“Tangina mo! Pera lang pala ang katapat ng kepyas mo!!! Balahura ka!!!” madiin nitong sita sa babae.
“Aray!!! Hayup ka bakla! Masakit!” sigaw ni Tweetums.
Maya-maya, binitiwan ni Kinky ang buhok ni Tweetums at bumaba ng stage. Hinarap nito si manong. Tawanan ang mga kasama nung lalaki sa mesa. Umupo si Kinky sa hita nung lalaki. “Manong, you want a dog.. I can be your puppy..” si Kinky, sabay talon sa hita ng lalaki.
Tawanan.
“Tama. Puppy! Kasi mukha kang aso!!!” tili ni Tweetums mula sa stage.
“Quiet!!!” singhal ni Kinky. Hinarap muli ni Kinky si manong, sabay sabi “Or you want me to play with your puppy..?” sabay kindat.
Di magkamayaw ang hiyawan ng mga tao sa bar.
“Pulis! Pulis!!! Me manyak dito sa loob. Pulis!!!” sigaw ni Tweetums.
“Plastik! Naunahan ka lang ke manong, ganyan ka na!” sagot ni Rein kay Tweetums.
“Malditang ito. Alam ko, torera ka nuon sa Sampaloc! Kaya mas mahalay ka sa akin!!”, sigaw ni Kinky.
“Hayup!!! Di ako torera noh! I’m a sex addict!” nakapameywang pang sagot ni Tweetums.
“Tangina ka!!! Baka mamaya me AIDS ka na!” sagot ni Kinky.
Tawanan.
“Anong AIDS?! Mamatay na ang may AIDS noh?! Baka ikaw!” singhal naman ni Tweetums.
“Mukha ba akong may AIDS? Walanghiyang ito?! Endorser yata ako ng Frenzy condom noh…!” sagot ni Kinky, habang umaakyat pabalik ng stage.
“E baka itong si Reinbow ang meron..” natatawang sagot ni Tweetums sabay turo kay Rein.

Natigilan si Rein. Di rin nakaimik si Kinky. Isa si Kinky sa nakakaalam ng kundisyon ni Paul. Na ito ay HIV+. Na siya ay kasama na nito sa bahay mahigit dalawang buwan na ang nakakalipas. Suhestiyon iyon ni Paul. Tutal naman daw ay rumerenta siya sa isang maliit na apartment sa me Araneta. E di dun na lang siya tumira sa bahay nito. Tuloy-tuloy sa tawanan ang paligid. Pero nanatiling nakatanga si Rein.

Chapter 5

Mula sa Bulacan ang pamilya ni Rein. Siya ang panganay sa apat na magkakapatid. Awa ng Diyos, at sa pagpursige na rin ni Rein sa pamamagitan ng pagiging working student, naitawid niya ang kolehiyo. Subalit sa kasamaang palad, hindi siya nakapasa ng board exam ng nursing. Wala naman din kasi silang pera para dumaan siya sa review classes. Dalawang beses na rin naman siyang nag-take pero di talaga sinuwerte. Dahil dito, sa kung anu-anong klase ng trabaho siya sumubok. Mula sa probinsya, napag-isipan niyang umupa na lang sa isang maliitn a kuwarto sa Maynila para tipid sa pamasehe. Nung una, pinilit niyang sa linya ng medisina pa rin magtrabaho. Sayang naman ang kanyang pinag-aralan. Pero maliit talaga ang kita kung kaya’t kung saan-saan na lamang siya sumabak, duon sa makakatulong para sa kanya na makapagpadala ng pera sa pamilya. Minsan, nagkaroon ng pagkakataon para siya ay isama ng isang kaibigan sa isang bar sa Timog at pinag-apply bilang singer/impersonator. Kababata pa niya ito mula sa kanilang bayan sa Bulacan at inaya siya nitong sumubok sa kaniyang pinagtatrabahuhan. Kilala nito si Regino na mahilig kumanta at naisipan nito, tutal naman ay mahina rin ang kinikita ng kaibigan sa kasalukuyang trabaho, niyaya niya itong mag-apply. Alam rin niya ang natatanging abilidad ni Regino sa pagkanta ng mga awit na gamit ay falsetto’ng boses at bumirit ng mga kanta na matataas ang nota. At sa simula pa lang na narinig siya ng manager ng bar kumanta, agad na siya nitong kinuha.
“Pero marunong ka bang magpatawa..?” tanong nito kay Rein.
“Umm.. marunong naman po..” sagot ni Rein.
“Sige nga, patawanin mo ako..” hirit nito.
“Po…?”
“C’mon.. I need you to make me laugh..”
“Ummm… kakanta na lang po ako..” nahihiyang sagot in Rein.
“Pero di naman ito lounge e. I need you to be able to make me laugh. Comedy ang forte ng bar Regino..” sagot ng manager.
“Umm.. sir.. baka kailangang me kapalitang linya si Regino. Kami na lang po munang dalawa..” sagot naman ni Victor, kababata ni Regino na nagtatrabaho na sa bar na iyon.
“Okey. Go ahead…” naiiling na sagot ng manager.
Tumingin si Victor kay Regino. Pinandilatan nito ang patpating bakla para umayos at magbigay ng nakakatawang komento.
“Kung ikaw si Regine, ako naman si Lani.. Di hamak na mas magaling ako kesa sayo noh…” si Victor.
Di gumagalaw si Rein. Naninibago pa rin siya at di niya alam kung ano ang sasabihin.
“O, sinasabi ko na nga ba e.. wala kang talent!!! Naluma ka na punyeta kang Bulakeña ka!” hirit muli ni Victor.
Aba! Nilait na ang idol ko, bulong ni Rein sa sarili. Giyera na ‘to!
“Anong naluma?! Isang beses ka lang nag-concert sa Araneta, feeling mo isa ka ng big star!!!” sagot ni Rein. Nabigla siya sa tinuran. Pero nakita niya ang pag-ayon ni Victor sa kanyang sinabi kung kaya’t dinugtungan pa niya ito. “Isa pa lang ang pinasikat mong original na kanta noh?!” singhal ni Rein.
“Excuse me, marami na noh…?” sagot ni Victor.
“Isa lang. ‘Bukas na lang kita mamahalin’.. yun lang ang natatandaan ng publiko! Tapos, yung una mong kanta, yung.. yung.. ‘You don’t have to say you love me’.. parang nasa kabaret ang tunog.. nakakadiri noh?!”.
“Aba! Nagtataray! E hindi naman ako nang-aagaw ng boyfriend ng may boyfriend.. di ka na naawa ke Gelli..” singhal naman ni Victor.
“Ay! Luma ang balita! Kung di ka pa nagbabasa ng dyaryo, ikinasal na sina Gelli at Ariel! Dalawa na ang anak! Pulos kasi horoscope ang binabasa mo e..” animo’y natural lang kay Rein ang pagtataray sa kaharap.
Nagulat si Victor sa tinuran ng kaharap! Di niya akalain ang mga birada nito. Kahit ang manager ay mukhang natuwa.
“Aba! Aba! Aba!!! Nasa Las Vegas ako ngayon at dun ako nagso-show! Ka-level ko na si Celine Dion noh?! E ikaw?! Wala! Dito ka pa rin sa Pilipinas!!! Punyeta!!!” si Victor.
Nagulat si Rein. Teka?! Ano bang isasagot ko? tanong niya sa sarili. Maya-maya pa, muli siyang bumanat. “Las Vegas ka diyan?! Wala ka lang choice noh kasi gusto ng mag-migrate ng asawa mo noh?! Para daw sa mga anak?! Utot!!! Kaya andyan ka ngayon kasi yan lang ang trabaho na kaya moh?!”.
“Aba’t ang putang ito?! E ikaw, human smuggling ang modus operandi moh?!” si Victor.
“Letse!!! Ikaw? Illegal possession of ugly face?!” si Rein.
“Ganun?! Wala namang personalan.. eto.. eto..” sagot ni Victor sabay higa sa sahig. “Kaya mo bang kumanta na nakahiga..?”.
“Day?! Kung sa ilog, kaya ko, nakahiga pa…?” banat ni Rein.
Maya-maya, tumatawang pumalakpak ang manager. “That’s good. That’s good. Sige, makakapagsimula ka na. And that will be the test kung kaya mo na ngang sumabay sa iba pang komedyante sa bar..”.
Napatalon pa si Victor sa pagyakap sa kababata.
“Naku! Salamat po sir..” si Rein, habang lumapit sa manager at hinawakan pa ang braso nito.
“So.. what would we call you..?” tanong nito sa kanya.
“Po…?” si Rein.
“What should we call you…? Ampangit naman kung Regino. Parang si April Boy…”.
“Regine V na lang po kaya sir..” sagot ni Victor.
“It’s too ordinary.. dapat something different”. At dun nagsimula ang kanyang karera sa entablado.

Chapter 6

“Di mo na kasi dapat ipinasok yun!” madiing banat ni Rein kay Kinky ng nasa may area sila ng comfort room. Sila lamang dalawa ang nandun habang maya’t-maya ay may mga dumaraang mga customer. Si Tweetums ang nagpe-perform sa stage. Forte nito ay yung mga seksing kanta habang nanlalandi ng mga customer. Malakas ang tawanan ng mga tao sa paligid dahil nakakandong ito ngayon sa lalaking kanina ay niloloko nila ni Rein, yung si manong. Habang kumakanta, lumalagok pa ito sa beer ng lalaki at umaarteng binabayo ang bote ng beer.
“Malay ko ba na papatulan ni Tweetums yun!!! Di ko yun sinasadya…” paliwanang nito.
“Kung di mo pinasok yun, wala sanang ganito.. sana man lang, nagpaka-sensitive ka sa mga sasabihin mo…”
“Hoy bakla.. anong ganito? Ikaw lang naman ang nagpapalaki ng isyu e. Tsaka alam mo naman na kapag show, kahit ano na lang ang lumalabas sa bibig natin.. bakit ba napaka-sensitive mo sa isyung yan.. hindi si Paul ang tinutukoy ko..”
Tiningnan ni Rein ang kaibigan. “Palibhasa, hanggang ngayon, hindi ka masaya para sa akin..” sumbat nito kay Kinky.
“Ano?!”
“Dahil hanggang ngayon, ayaw mo si Paul para sa sakin..”
Umiling si Kinky. Maya-maya, muling nagsalita. “Teka?! Bakit? Ano ba kayo? Tsaka kung may relasyon man kayo, tama ka. Ayoko siya para sayo. Dahil me sakit siya. Me nakakahawang sakit!”.
“Inaalagaan niya ang sarili niya, Martin. At di niya ako hahawahin..”
Nagulat si Kinky. Kapag Martin na ang tawag sa kanya ni Rein, alam niyang galit na ito sa kanya.
“Letse! Kahit ano pang alaga ang gawin niya sa sarili niya.. kahit ano pang pag-iingat ang gawin niyo.. hindi imposibleng mahawa ka niya! Naririnig mo ba ang sinasabi mo..?”.
“Ewan ko sayo..!” sagot ni Rein.
Hinawakan ni Kinky ang braso ng kaibigan. “Hindi mo alam kung bakit ganyan ang pinapakita sa’yo ng gagong iyan.. malay ba natin kung naawa lang siya sayo! Gumising ka sa panaginip bakla! Akala ko ba, matalino ka?!”.
Binawi ni Rein ang braso. “Siguro nga. Naawa siya sakin. Siguro nga, wala lang siyang magawa at pinaglalaruan lang niya ako. Pero masaya ako duon Martin. Kaya sana masaya ka rin para sakin..”.
“Hindi ako magiging masaya lalupa’t alam ko na pag nagtagal, masasaktan ka..”.
“Hindi niya ako sasaktan!”.
“Ibang klaseng lalaki si Paul, Regino. Iba yung kalakarang nakasanayan niya. Bakit ba ang hirap mong umintindi..?”
“Anong ibang klase..? Na di siya katulad ni Tolits? Na di siya kagaya ng mga lalaking nakikilala niyo..?”
“Putang ina bakla! Naririnig mo ba sinasabi mo?”
“Ewan ko. Ayoko ng mag-isip! Basta ngayon, masaya ako! Kung darating ang panahon na masasaktan ako, hayaan mo na. Di ako hihingi ng tulong sayo kung magkakaganun..” sagot ni Rein, sabay layo sa kaibigan. Naiiling na lang na yumuko si Kinky sa tinuran ng kaibigan.

-----oOo-----

Dalawang buwan na ang nakakalipas ng lumipat si Rein sa bahay ni Paul. Ang huli ang nagpasok ng ideyang iyon. Sa umpisa, di ito sineryoso ni Rein sa pag-iisp na isa na naman itong kalokohan sapagkat bakit naman siya titira sa bahy nito, gayung ito na ang nagsabi na mas gusto nito ang mag-isa. Pero sa mga nagdaang mga araw, madalas nitong banggitin ang nasabing ideya.
“Ano ba?! Tigilan na nga yan..” sagot niya rito ng muli nitong banggitin ang suhestiyon ng muli ay suamam siya sa bahay nito pagkatapos ng kanilang palabas.
“Why? It would save you money to stay in my place. Atleast, you could save rent and add it to the money you’re sending home..”.
“Ayoko ng ganyan. Uuwi na ako..”.
Tumayo si Paul. “Why are you thinking that it’s a scam? Na it’s a joke?”.
“Dahil ayoko sa lahat, yung niloloko ako.. Kaya puwede ba. tigilan na yan..”.
“I’m dead serious Rein. Stay here..”
“Akala ko ba, ayaw mo ng may kasama? Na gusto mong maging independent..”.
“You’re different. I can talk to you and you understand me..”.
“Ganun? Dapat ba akong matuwa na ganun ang tingin mo sakin..”
“Don’t be stupid. I consider you a friend..”
“Di ka naniniwala sa kaibigan di ba? O baka nakalimutan mo na..?”
“That’s why susubukan kong magkaroon ng kaibigan.. and I think you fit best among the rest..” nakangisi nitong tugon.
“Ayokong makigulo sa buhay mo..”
“You won’t.. This won’t be complicated. Ano ka ba? You’ll simply be living here. That’s all..”
Tumango na lang si Rein. Okey. Titira lang naman pala ako e. Wala nga namang problema dun.
“Hindi ako magbabayad ng upa…?” balik na tanong ni Rein.
“Nope. Sa kita mo, how could you afford it. Mahal ng boarding sa bahay ko..” nakangisi nitong tugon.
“E sa grocery.. de lata lang, okey na ako e..”
“You’ve seen my supplies in the kitchen right? You don’t need to buy anything. You could consume anything.. you could use anything. Unless you find it disturbing to use my things since you’re aware I’m HIV+..”
Nagulat pa si Rein sa tinuran ng binata. Oo nga pala, nakalimutan na niya na meron itong sakit. At di lang simpleng sakit.
“Graduate ako ng nursing. Alam ko ang sakit na yan. Alam ko ang mga bagay-bagay para di mo ako mahawa..”
“You’re a nursing grad? So, why are you working sa bars? You should be in a hospital”.
“Di ako nakapasa sa board e. Tsaka okey na’to. Nag-e-enjoy naman ako sa trabaho ko e..”
“E di mag-exam ka uli. It’s a lucrative job abroad.. everybody is taking it to go abroad..”.
“Kesa naman sa magsayang ako ng pera pambayad sa board, huwag na lang.. babagsak din naman ako uli e..”
“Pera lang pala ang problema mo e. I’ll give you money to pay for the fees sa board exam. Rein, iba rin kapag nakapagtrabaho ka na sa abroad. You can help you’re family more kung sa America ka nagtatrabaho..”.
Umiling si Rein. “Huwag na. Utang na loob ko na nga sa’yo na dito ako nakatira e. Siguro, darating yun. Pero okey na ako sa kinikita ko pati na rin yung sa tindahan..”.
“So, lagi ka nalang magpupuyat.. magpapatawa.. kakanta para kumita..?”
“Masaya ako sa ginagawa ko. Bahala na. Ayokong masyadong mag-isip.. nakakatanda.. Atleast, ngayon, libre na ang bahay ko.. wala na akong iintindihing renta..”
“Don’t think about you staying here is free. Ikaw na maglilinis dito..” sagot ni Paul, nakangiti.
“Maglalaba? Magluluto? Mamamalengke..? Okey lang. Huwag kang mag-alala, aalagaan din kita.. papainumin ng gamot..aasikasuhin yung pangangailangan mo..” nakangiting tugon ni Rein.
Si Paul, mula sa pagkakangiti, umasin ang mukha. “You don’t have to take care of me. My health is none of your business. Or else, di tayo magkakasundo..”.
Nabigla si Rein. “Pero di ba, dapat, asikasuhin din kita…?”
Mapaklang tumawa si Paul. “That is where the complications start. Room mates tayo. You’re not my private nurse. Or caregiver. Room mates. Yun lang. You don’t have to take care of me. You can do whatever you want in your life, I can do mine. We are not in a relationship, remember..?”
Animo’y naumid ang dila ni Rein. Mali na naman ako, bulong niya sa sarili. “Wala naman akong sinabing relationship ito e..?”
“Good. I want that clear. We’re not in a commitment. I’m simply giving you a favor by letting you live here..”.
Tumango na lang si Rein. Okey. Understood.

-----oOo-----

Palakpakan nag mga tao matapos ang ikatlong pagkanta ni Tweetums. Hinirit naman kasi nito ang kantang “I will survive” at sobrang pagwawala ang ginawa sa entablado. Naroong magtatalon ito sa gitna, mag-tumbling, mag-split kahit pa naka-skirt na maiksi. Tuwang-tuwa naman ang mga lalaking nasa harap ng stage. Maya-maya pa, umakyat na si Kinky na may hawak na isang basong tubig.
“Hay salamat bakla.. nauhaw ako sa pag-tumbling-tumblnig na yun ha..” si Tweetums.
Nagulat ang lahat ng bigla na lang ibinuhos ni Kinky ang lamang tubig sa baso sa mukha ni Tweetums. Maya-maya, biglang nagsalita si Kinky. “You’re nothing.. but a second rate, trying hard copy..”. Naghagalpakan sa katatawa ang mga tao sa tinuran ni Kinky.
“Putang ina moh!!! Bakit mo ako binuhusan?!” tili ni Tweetums.
“E kasi, favorite song ko yan e..” si Kinky.
“Hayup! Sa pelikula, nag-dialogue muna si Cherry Gil bago niya binuhusan ng tubig si Sharon! Tanga!” sabi ni Tweetums habang tinutuyo ang sarili. “Syet!!! Basa na ang dede ko!”.
Tawanan.
“Ay! Ganun ba?! Sorry di ko napanuod yun e..” sagot naman ni Kinky.
“Malamig pa yung tubig! Ayan, naninigas ang utong ko!!!” muling banat ni Tweetums.
“Ganun?! Utong ba yan? Akala ko, keloid!!!” sagot ni Kinky.
“Balahura!!! Utong yan noh!!! Anong keloid! Me keloid ba na ganyan kalaki…?”
“Oo. Yung sayo!”
Tawanan.
“O? Nag-aaway na naman ba kayo…?” singit na Rein habang paakyat ng stage.
“Ay! Andyan na ang paro-parong bukid..” nakangiting banat ni Tweetums. Medyo nag-aalinlangan pa si Kinky na magsalita.
“Puro kayo away. Away kayo ng away! Let there be peace on earth..” si Rein, papalapit sa dalawa. Bigla, naglabas siya ng isang basong tubig at ibinuhos naman ang laman nito sa mukha ni Kinky. Nagtawanan ang mga manunuod.
“Ay puta-“ sabi ni Kinky, habang nakuha pang lumayo at nabasa lamang sa bandang likuran.
“Yehey!!! Nakaganti ako..” sagot naman ni Tweetums.
“Gumaganti ka huh…?” si Kinky, habang inaayos ang buhok.
“Iginaganti ko lang ang mga naaapi, Lavinia Arguelles..” sagot ni Rein.
“Ah ganun..” taas kilay na banat ni Kinky.
“Mga ate.. mga ate.. huwag kayong mag-away..” si Tweetums. Pumagitna pa ito sa dalawa at kunwari ay umaawat. Nagkatinginan sina Kinky at Rein. Bigla, hinablot nila ang buhok ni Tweetums at sabay na sinabunutan.
“Ay! Putangina niyo!!! Aray! Aray! Masakit mga bakla” pagmamakaawa ni Tweetums. Napaluhod na ang pobre sa ginawang pagsabunot sa kanya. Mya-maya, biglang binitiwan ni Kinky ang buhok ni Tweetums at dali-daling bumaba. Kumuha ito ng isang baso ng beer sa mesa ng isang customer at nagmamadaling umakyat ng entablado. Itinapon nito ang lamang beer sa likod ni Rein.
“Ay! Putang ina!” sabi ni Rein, tiningnan ang nabasa niyang likod. Pati yung kanyang butterfly wings ay nabasa ng ibinuhos na beer. Si Kinky, nagmamadaling bumaba ng stage at tumakbo papunta sa audience. Nagmamadaling bumaba rin si Rein at kinuha ang isang baso ng juice mula sa isang mesa at hinabol si Kinky.
“Arbor ate ha..” sabi nito sa tumatawang customer. At hinabol niya si Kinky.
“Hoy! Mga bakla! Di pa tayo tapos..” sigaw ni Tweetums.

Chapter 7

Isang Linggo ang nakalipas mula nung mag-away sila ni Kinky sa gitna ng show. Pero pagkatapos nuon, wala na. Pinabayaan na lang siya ng kaibigan at di na nila ito pinag-uusapan. Isang araw, alas-singko na ng madaling araw ng makauwi si Rein sa bahay ni Paul. Alas-diyes ang pasok niya sa pinagtatrabahuhang tindahan. Isa itong maliit na boutique ng kaibigan at isa siya sa pinagkakatiwalaang magbantay. Di naman de-kahon ang kanyang oras sa boutique. Kung nuon ay madalas manuod ang huli sa kanyang mga palabas, nitong mga nagdaang araw ay nag-iba na ito. Madalas, sa iba na ito gumigimik at hindi na sa mga comedy bars na kanyang pinagtatrabahuhan. Minsan tuloy, pinipilit na isaksak ni Rein sa kukote na hindi niya boyfriend si Paul. Wala silang relasyon at wala silang commitment sa isa’t isa.

Pagpasok niya ng bakuran, nagulat siya ng mapansing bukas ang TV sa sala at nakakarinig siya ng mga tawanan. May ibang tao sa bahay, bulong niya sa sarili. Dahan-dahan niyang pinihit ang pintuan ng bahay at pumasok sa loob. Mula sa pintuan, kita na niya ang mga taong nasa sala. Si Paul, kasama ang dalawang lalaki at pare-pareho silang balot ng usok mula sa mga nakasinding sigarilyo. Nakaupo sa pagitan ng dalawang lalaki si Paul, at pare-pareho silang hubot’hubad. Kahit liwanag lamang ng TV ang umiilaw sa sala, kita niya kung paano magkiskisan ang mga hita ng mga ito, yung isa ay nakapatong pa ang kamay sa hita ni Paul, habang yung isa ay nilalaro pa ang nipples nito. Tiningnan ni Rein ang dalawang lalaki. Sa itsura ng mga ito, siguro ay nasa 21-24 ang kanilang mga edad. Naiiling na lumapit si Rein sa mga ito. Tinanguan niya si Paul. Umayos ng upo ang isa sa mga binata.
“Ang aga naman ng boy mo..” bulong nito kay Paul. Kahit mahina, narinig ni Rein ang tinuran ng bisita.
Isang malakas na tawa ang sinagot in Paul sa kausap. Naramdaman ni Rein ang pamumula ng kanyang mukha kung kaya’t naisipan na lang niya na dumiretso sa kuwarto.
“Maaga ka..?!” sigaw ni Paul.
“Sino ba yan..?” tanong nung binata.
“Room mate ko yan, bobo! Hoy! Maaga ka..?” muling sigaw ni Paul.
“Alas-singko na. Hindi na maaga yun..” sagot ni Rein, hindi lumilingon sa sala.
“Five na ba..?” sabi nito sabay tingin sa wall clock sa sala. “Oo nga no? Gago kayo, nilalasing niyo ako..” nakangising sagot nito sa mga kausap.
“Room mate mo? Baka naman syota mo yan ha..” tanong nung isa pang binata kay Paul.
“Hindi ko siya syota..” sagot ni Paul.
Nilingon ni Rein si Paul. “Matutulog na ako. Me pasok pa ako mamaya..”
Pagpasok sa kuwarto, dire-diretso si Rein sa banyo at naghilamos. Tiningnan niya ang mukha sa salamin. Gusto niyang umiyak. Pero sa di malamang dahilan, di niya ito magawa. Wala siyang mailuha. Binasa na lang niya ang mukha at nagsimulang maghilamos. Duon na rin siya nagpalit ng damit. Maya-maya, naramdaman niyang may pumasok sa loob ng kuwarto.

Sa isang kuwarto lamang sila natutulog ni Paul. Nuong unang pagtira niya sa bahay, sa isa sa mga bakanteng kuwarto siya naglagi. Pero pagkatapos ng ilang araw, si Paul na mismo ang nag-suggest na magkasama na lang silang matulog sa isang kuwarto. Dahil sa libre na nga siyang nakikitira sa bahay na iyon, sumunod na lang siya. Wala rin naman siyang masyadong dalang gamit nung lumipat siya sa bahay ni Paul kung kaya’t sa isang parte lamang ng malaking aparador na itinuro sa kanya ni Paul ay nakalagay na ang lahat ng kanyang mga gamit. Katulad ng napag-usapan, tabi silang natutulog sa malaking kama sa master’s bedroom. Para sa kanya, okey na rin yun. Tutal naman, mas palagay siya dahil kahit papano ay simple niyang matitingnan at maaalagaan si Paul.
Paglabas niya ng banyo, nakita niyang nasa may bintana si Paul, tuloy-tuloy pa rin ang paninigarilyo at pag-inom ng bitbit na beer. Hubo’t hubad pa rin ang binata. Pinagmasdan niya ang nakatalikod na katawan ni Paul. Kitang-kita sa bawat kurbada ang mga masel ng kaibigan. Sino ba naman anghindi mawiwindang sa lalaking ito? bulong niya sa sarili. At sino naman ang mag-iisip na ang isang katulad niya ay kasama nito sa bahay? Natural lamang na isipin ninuman na siya ay isa lamang “boy” sa bahay na ito. Muli, gusto sanang lumapit ni Rein sa kaibigan. Gusto niyang halikan ang bawat himaymay ng masel nito sa katawan. Gusto niyang namnamin ang bawat pinong buhok nito sa hita, sa kilikili, sa puson. Gusto niyang maramdaman ang init nito sa katawan. Pero hindi. Hindi puwede. Hindi maaari.

Nilingon siya ni Paul. “Bakit..?” tanong ito ng makitang nakatingin siya dito.
“Wala. Umm.. bakit mo iniwan yung mga kaibigan mo..?” tanong ni Rein habang inaayos ang kama.
“Pinauwi ko na..”
Tumango lang si Rein.
“Umakyat ka agad e.. Ipapakilala kita sana kina Bert at Patrick e..”.
“Huwag na. Bakit mo naman ipapakilala yung ‘boy’ mo sa bahay..?”
Tumawa si Paul. “Sinabi ko naman na hindi e. Na room mate kita..”
“Salamat..”.
“Bakit nagtago ka agad sa kuwarto..?”
“Bakit mo agad sila pinaalis? Sana nag-order ka ng almusal para sa kanila. O kung gusto mo, pinagluto ko sana kayo ng almusal.. Meron naman diyang bacon, hotdog, itlog.. o baka naman masyado na kayong nabusog..?” singit ni Rein.
“Bakit pa..? Napasaya ko na naman sila e..” tugon ni Paul.
“Okey..” maikling tugon ni Rein.
“Bakit ganyan ang tono mo..?” tanong ni Paul.
“Anong tono?” si Rein.
“Don’t play stupid with me. What’s your problem?”
“Wala akong problema. Baka ikaw”.
“Stop messing with the sheets, dammit!” biglang sigaw ni Paul. Tuloy-tuloy kasi ang ginagawang pag-aayos ni Rein sa kumot at unan. Natigilan si Rein sa pagsigaw ng binata.
“Ano..?” si Rein.
“What’s your problem?!” si Paul. Hindi umimik agad si Rein. Muling nagsalita si Paul. “What’s your problem?!”.
“Nananadya ka! Yun ang problema ko!”.
“What…?” balik naman ni Paul.
“Nananadya ka. Gusto mo akong saktan. Gusto mo akong punuin. At di ko maintindihan kung bakit? Wala akong ginagawa sa’yong masama!”.
“I don’t understand..” sagot ni Paul.
“Tangina mo! Sabihin mo lang kung ano gusto mong mangyari! Dahil ako, madali akong kausap! Gusto mo ng kasama sa bahay, eto ako. Gusto mong dito ako sa kuwarto mo matulog, eto ako. Lahat ng gusto mo, nasusunod. Kaya ngayon, kung me gusto kang mangyari, sabihin mo lang! Kasi, taga-sunod lang naman ako e. Pero wag mo akong tratuhing laruan! Maawa ka naman sakin!” sumbat ni Rein.
“Nagseselos ka ba..?”
“Oo! Alam mo naman e. Pero ang masakit, nananadya ka! Ano ba gusto mong mangyari?” muling snghal ni Rein.
“We don’t have a commitment, remember? We don’t have a relationship!”.
“Alam ko! At di mo na kailangan ipamukha! Hindi naman ako ganun kabobo para di yun ma-gets e. Ang mahirap lang, alam mo yung nararamdaman ko pero ganito mo pa ako tratuhin..” tuloy-tuloy na pagsasalita ni Rein. Di na niya napigilang umiyak.
“Huwag kang umiyak! Hindi kita inaano..”
Di pa rin tumigil si Rein sa pag-iyak. Napaupo na lang siya sa kama at tuloy-tuloy na humagulgol. Di malaman ni Paul ang gagawin. Sa kalituhan, kinuha niya ang bath robe at isunuot, sabay abot ng tuwalya kay Rein.
“Punasan mo nga ang mukha. Hindi kita pinapaiyak!”.
Inabot ni Rein ang tuwalya at pinunasan ang mukha. Maya-maya, nagsalitang muli si Rein. “Nakakatawa ka naman. Naawa ka sakin ngayong umiyak ako.. pero di mo man lang naisip kung paano mo dinudurog ang puso ko sa pinaggagagawa mo..”. Inayos in Rein ang sarili at humiga na sa kama. “Matutulog na ako. Pagod na pagod ako Paul. Magpahinga ka na..”.
Kinumutan ni Rein ang sarili hanggang sa leeg at patalikod kay Paul na humiga. Tinungo ni Paul ang banyo at isinara ang pinto. Pagbalik, dahan-dahan itong humiga sa kama. Naramdaman ni Rein ang pagbigat ng kama. Isang malalim na buntong-hininga lamang ang kanyang pinakawalan bago ipinikit ang mata. Bigla, naramdaman na lang niya ang pagyakap ni Paul mula sa kanyang likuran. Naramdaman rin niya ang pagdantay ng mga hita nito sa kanyang hita. At kahit nakatalikod, naramdaman ni Rein ang kahubdan ng katabi.
“Ano ba..?” angal ni Rein.
Ipinagpatuloy pa rin ni Paul ang paghaplos sa katawan ni Rein. Ipinasok niya ang kanyang kamay sa loob ng suot nitong t-shirt at hinawakan ang kanyang katawan. Para namang istatwa si Rein sa nangyayari. Ayaw niyang gumalaw. Naramdaman na lamang niya ang masuyong paghalik ni Paul sa kanyang batok.
“Paul.. ano ba..? Tigilan mo yan.. gusto ko ng matulog..” awat ni Rein.
“Sssshhh..” bulong ni Paul.
Akmang tatayo si Rein pero kinabig siya ni Paul. Dali-dali itong dumagan sa kanya, hawak ang magkabila niyang kamay. Nakangisi si Paul habang ito ay nakapatong sa kanya. Pinilit ni Rein itulak si Paul pero di niya magawa dahil sa laki ng huli.
“Ito ba ang gusto mo..?” muli nitong bulong. Halos magkadikit na ang kanilang mga mukha.
“Paul.. Ano ba..?”
“Eto naman ang gusto mo, di ba..?” sabay halik sa kanya sa pisngi.
“Paul!”
Hinalikan siya ni Paul sa baba, sa leeg, hanggang sa makarating ang mga labi nito sa labi niya. Amoy pa in Rein ang beer sa hininga ng binata. Sa pagkakadagan nito sa kanya, nararamdaman niya ang init na dulot ng bawat laman na kanyang pinapangarap. Nuong una ay marahas ang bawat halik. Mapusok. Hanggang sa tuluyan na silang nadarang. At iyon ang una at huli nilang pagniniig.

Chapter 8

“Mahal, pangako sa iyo, hindi magbabago,
Ikaw lang ang iibigin ko.
Kahit ikaw ay lumayo at masaktan ako
Asahang di maglalaho..
Ang pag-ibig ko’y alay sa’yo lamang
Kung kaya giliw dapat mong malaman..
Minsan lang kitang iibigin
Minsan lang kitang mamahalin
Ang pagmamahal sa 'yo ay walang hangganan
Dahil ang minsan ay magpakailanman..”

Iba ang Joke Box King nung gabing iyon. Kung dati-rati ay masaya ang mga tao, magugulo at naghihiyawan kapag may kumakanta sa entablado, ngayon ay wala kang maririnig na ingay kundi ang tinig ng lalaking kumakanta sa entablado. Ang dating nagsasayaw na mga ilaw ay pinatay at bukod-tangi ang spot light lamang ang nakabukas at nakapokus sa lalaki sa harapan. Naroroon pa rin sa entablado sina Kinky Doo at Medusa pero animo’y nakatulala silang nakamasid sa lalaking kumakanta. Habang patuloy sa pagkanta ang lalaki, tuloy-tuloy rin ang pag-agos ng luha nito. May mga pagkakataon ngang di na nito matuloy ang pag-awit. Nahahaluan ng hikbi at singhot ang bawat banggit niya ng lyrics ng kanta.

“Minsan lamang sa buhay ko ang isang katulad mo
Ako rin ba'y iniibig mo?
Dinggin puso'y sumasamo sinusumpa sa 'yo
Ikaw ang tanging dalangin ko
Ang pag-ibig ko’y alay sa’yo lamang
Kung kaya giliw dapat mong malaman..”

-----oOo-----

“Maaga ka…?” bungad na bati ni Paul ng pumasok si Rein sa kuwarto. Nagulat si Rein ng mabungaran ang binata na gising pa kahit sarado ang ilaw sa kuwarto. Tiningnan niya ang relo. Alas-kuwatro y medya na ng madaling araw. Tatlong buwan na ang nakakalipas ng mangyari sa kanila ang kanilang pagtatalik. Pagkatapos mangyari yon, di na nila iyon binuksang paksa sa bahay. Pero kahit papano, nag-iba na ng pakikitungo sa kanya si Paul. Nanduon pa rin ang minsanang pagiging malamig nito. Pagsusungit. Pero iniintindi na lang niya.
“Bakit gising ka pa…?” sagot ni Rein. Pinilit niyang magbaba ng boses. Ayaw niyang sabayan ang mainit nitong pagtatanong.
“Di ako makatulog e..”
Lumapit si Rein sa kama at hinawakan ang katawan ni Paul. Sinalat niya ang braso nito.
“Di ka naman mainit. Me problema ba? Me masakit ba sayo…?” sunod-sunod na tanong ni Rein.
“Sagutin mo ang tanong ko.. maaga ka..?”
Huminga muna ng malalim si Rein. Maya-maya, tinungo ang banyo. “Gusto ko ng magpahinga..” sagot niya mula rito.
“Wala bang lakad sina Kinky..?”
“Meron…”
“O, e bakit umuwi ka agad…? Sana, sumama ka sa kanila..”
“Paul, gusto ko ng magpahinga. Nakakapagod ang buong magdamag na patawa ako ng patawa. Gusto ko lang magpahinga…” sagot ni Rein mula sa banyo.
Mula sa pagkakahiga, umupo si Paul sa kama. Paglabas ni Rein, muling nagsalita si Paul.
“Dapat sumasama ka kina Kinky. Wala sa usapan natin na babaguhin mo ang buhay mo para lang asikasuhin ako..”
“Alam ko. At hindi iyon ang dahilan..”
Tumayo na si Paul sa kama. Kinuha ang cellphone sa mesang katabi ng kama.
“Ano ang number ni Kinky..? Tawagan natin para malaman mo kung saan sila pumunta. Tapos, sumunod ka..”
“Paul naman.. eto na naman tayo.. ayoko ngang sumama sa kanila e. Gusto ko lang magpahinga..”.
“Hindi mo ako pasyente para lagi kang nasa tabi ko”.
“Alam ko.. pero puwede ba pabayaan mo ako kung ano ang gusto kong gawin..”
“Hindi madadagdagan ang buhay ko kung aalagaan mo ako. Darating at darating ang panahong mauuna ako sayo Rein. Kaya puwede ba.. huwag mong ipilit yung pangarap mo na mabubuhay pa ako ng matagal..”.
Umiling si Rein. “Paul.. di mo na kailangang ulit-ulitin yun. Alam ko. Pero huwag mong ialis sakin yung pagkakataong ipakita sayo na mahal kita at handa kitang pagsilbhan..”.
Mapaklang ngumiti si Paul. “Di uso satin ang pagmamahal Rein..”.
“Sayo, hindi. Sa akin, oo. At uulit-ulitin ko.. mahal kita Paul..”
“Pinag-usapan na natin yan. Di natin mamahalin ang isa’t isa. Iiwan din kita”.
“Alam ko. Pero wala akong pakialam..”
“Dinadagdagan mo ng drama ang buhay mo e..”
“Hindi ito kadramahan..”
“Huwag mo akong sisisihin kung mauuna ako sayo at wala ng ibang magtitiyaga sayo pagkatapos..”.
“Hindi kita sisisihin. Pabayaan mo lang akong mahalin kita..”
“Bakit aba ang kulit moh?”
“Sino bang makulit? Ikaw etong di makaintindi e..”.
“Hindi kita responsibilidad..”
“Alam ko. Pero ikaw, responsibilidad ko..”
“Shit!!!” sagot ni Paul sabay tayo sa kama at akmang lalabas ng bahay. Bubuksan na ni Paul ang pinto ng kuwarto ng bigla itong hinarangan ni Rein.
“Alam na natin na mauuna ka sa akin. Pero sana, ibigay mo sakin ang pagkakataong ikasaya yung mga panahong magkasama tayo.. yun na lang ang regalo mo sakin Paul..”.
Tinalikuran siya ni Paul at pumunta ito sa may bintana.
“Ipangako mo sakin Rein.. ipangako mo sakin na kung darating na yung panahon na yun.. hinding-hindi ka iiyak..”.
“Ano..?”
“Hindi mo ako iiyakan. Walang iiyak..”
“Hindi ko kaya..”
“Kayanin mo.. dahil kung magkakaganun, aalis ako.. hindi ako magpapakita sayo.. hindi mo malalaman kung anong nangyari sakin..” madiing sagot ni Paul.
“Pangako..” tugon in Rein.
“Good..” mahinang tugon ni Paul.

-----oOo-----

Di na rin napigilan ni Kinky Doo ang umiyak. Mula sa pagkakatayo sa likod ng stage, dali-dali itong bumaba at pumunta sa rest area nila sa tabi ng stage. Sinundan siya ng mga kaibigang nakaupo sa kanilang mesa. Pinigilan naman ni Medusa ang umalis at iwan ang lalaki sa entablado. Kahit tuloy-tuloy rin ang patak ng kanyang mga luha, pinilit niyang magpakatatag. Paglingon niya sa tabi ng stage, nakita niyang nakatayo sa may bar ang manager. Hindi naman ito sumesenyas na patigilin niya ang kumakanta. Kumbaga, hinayaan na lang nila ito. Tutal naman, hindi lingid sa kaaalaman ng mga taong nanunuod ang nangyari sa lalaki.

“Minsan lang kitang iibigin, minsan lang kita mamahalin,
Ang pagmamahal sa’yo’y walang hangganan
Dahil ang minsan ay magpakailanman..”

Di na natapos ni Paul ang pagkanta. Napahagulgol na lang siya, napahawak sa stand ng mikropono at tuloy-tuloy sa pag-iyak. Tahimik pa rin ang mga tao sa paligid. Matinding katahimikan. Isang linggo na ang nakakalipas ng maganap ang isang di inaasahang pangyayari. Papauwi na si Rein mula sa trabaho nito sa Joke Box King. Alas-tres na iyon ng madaling araw. Niyayaya man ng mga kaibigan para sumama sa kanilang kumain ng almusal sa malapit na fast food na bukas ng 24 hours, tumanggi ito. Masama na rin ang kanyang pakiramdam at nagsimula ng malatin. Uuwi na lang daw siya at tiyak na naghihitay si Paul.

Pero sa kasamaang palad, hinold-up ito sa taxi’ng sinasakyan. Sa takot at pagkabigla, tumalon si Rein sa taxi ng sabihin ng driver ang hold-up. Sa pagkakatalon, pangit ang pagkakabagsak ni Rein sa kalsada kung kaya’t di siya nakatakbo. Paika-ikang gumapang si Rein, sinikap sumigaw at humihingi ng saklolo. Subalit hindi matao ang lugar. Bumaba ang taxi driver at naabutan siya. May hawak itong tubo at akmang papaluin sa ulo si Rein. Sinikap ni Rein na manlaban pero dala ng pananakit ng kanyang hita mula sa paglundag, di na naiwasan ng Rein ng undayan siya ng hampas ng tubo. Dire-diretso itong tumama sa kjanyang ulo. Kinuha ng driver ang kanyang bag at nagmamadaling tumalilis. Kalahating oras din iyon ng may dumaang tanod at siya ay nadala sa ospital. Wala ng buhay si Rein ng makarating ito sa ospital.

Umaga na ng makarating kay Paul ang balita. Nakatulugan na niya ang paghihintay kay Rein Nagising na lang siya ng tawagan siya nina Kinky at sabihin ang masamang balita. Dali-dali niyang tinungo ang ospital at duon naabutan sina Kinky at yung iba pang kasama ni Rein sa bar. Lumung-lumo ang lahat, karamihan ay namamaga ang mata. Lahat ay animo’y inaantabayanan ang kanyang pagdating. Sinalubong siya ni Kinky, pinilit na huwag munang pumasok sa loob at inaya sa canteen, o di kaya ay sa chapel. Pero di nagpapigil si Paul. Nais na niyang makita si Rein.

Pumasok si Paul sa loob ng morgue at duon niya nakita ang walang buhay na katawan ni Rein, basag ang kaliwang bahagi ng mukha dala ng matinding tama ng tubo. Humagulgol si Paul sa itsura ni Rein. Kahit may ibang tao, di niya napigilang yakapin ang malamig nitong bangkay.

“Rein..” mahinang usal ni Paul. Hinaplos niya ang magang bahagi ng mukha nito. Di niya napigilan ang idikit ang mukha niya sa walang buhay na mukha nito. “Bakit? Bakit mo ako iniwan? Hindi ako handang iwan mo ako.. bakit mo ako iniwan..” usal nito. Lumapit si Kinky upang ilayo si Paul pero di nagpasaway ang huli. “Rein.. bakit.. kailangan kita…” sabi nito, kasabay ng pag-iyak.

Sa pagitan ng mga hikbi ni Paul at pananahimik ng mga manunuod, lakas loob tumayo si Medusa sa gitna ng stage at pumalakpak. Nung una’y nag-iisa siya sa ginagawa pero ng lumaon, nakuha ng mga kasamahang komedyante sa table sa tabi ng stage ang nais niyang ipahiwatig. Muling umakyat ng stage si Kinky kahit pa tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha. Si Chuva-bebe naman, isa ring kasamahan sa trabaho ay umalalay kay Paul mula sa pagkakasadlak sa stage at ibinaba ito.

“O, bakla, namumugto yata ang mata mo…” banat agad ni Medusa kay Kinky ng maibaba na ng entablado si Paul. Di naman sumagot si Kinky. Nagpupunas pa ito ng mukha. “Naku! Tama na ang kadramahan. Sigurado akong hindi magugustuhan ni Reinbow kung malungkot ang gabi. Dapat, magsaya!” sabi nito, pinasisigla ang mga tao sa paligid.
“Putangina mo bakla, namatay ang kaibigan natin…” banat ni Kinky. Pinipilit na rin nitong pasiglahin ang boses.
“A basta, nung dumalaw ako sa kabaong niya, nilagyan ko siya ng isang libo sa kamay..” si Medusa.
“At bakit? Wow! Bakla, sa mga callboy ka lang nagbibigay ng ganyan huh?! Ang bait naman..” sagot naman ni Kinky.
“Tanga! Para kapag ako naman ang namatay, nakapaglagay na ako ke San Pedro para papasukin ako sa langit! Boba!” banat nito. Nakakarinig na ng ilang tawa mula sa audience.
“Hayup ka! Pati sa langit, maglalagay ka! Ano sila, pulis?!” muling singhal ni Kinky.
“Kanya-kanyang style yan! Kami magkikita dun ni Reinbow. Ikaw sa impiyerno bagsak mo bakla!” banta ni Medusa.
“Ganun?! Bakit? Me langit naman sa lupa e..” sagot ni Kinky, sabay lapit sa harap ng entablado, at dumapa, paharap sa isang customer na lalaki na nakaupo sa harapan. “Di ba, papa? Puwede naman ang langit sa lupa…” nang-aakit ang tinig na sabi nito.
“Oo ba!” sagot ng lalaki, nakangiti.
Duon na bumulanghit ng tawa ang mga manunuod. Tuloy-tuloy ang palabas. Tuloy-tuloy ang ligaya. Kahit sa siang dako ng bar ay di pa rin mapigilan ni Paul ang pagtangis sa pagkawala ni Rein, tuloy-tuloy naman ang pag-ikot ng malikot na daigdig ng ibang nilalang. Tuloy ang drama. Tuloy ang komedya.

END

“Minsan lang kita iibigin” and “Say that you love me” from the Album “Regine Velasquez: Covers”.